اجناسی که در حال حاضر در بازار وجود دارد و شامل اقلام ضروری لوازم‌التحریر برای دانش‌آموزان می‌شود، خانواده‌ها در کمترین حالت باید ۳۲۶ هزار تومان را به خرید نوشت‌افزار و لباس فرم اختصاص دهند. این در حالی است که شهریه مدارس، خریدهای غیرضروری، کفش و .. هم به این هزینه‌ها اضافه می‌شود. برای خانواده‌ای که کمترین میزان حقوق یا به‌عبارتی حقوق پایه وزارت کار را می‌گیرد، باید در کمترین حالت نصف حقوقش را تنها برای یک کودک کنار بگذارد.
نکته قابل تامل برای من این است که اتفاقات اخیر در ارز و کاهش ارزش پول ملی، مثل همیشه فشار اصلی خود را بر اقشار متوسط و پایین جامعه گذاشته تا اندازه ای که حتی تحصیل فرزند انها که در دهه های قبل کم هزینه بوده، درحال حاضر برای انها تبدیل به معضل بزرگی شده است.
این درحالی است که یکی از شعائر انقلاب، امکان تحصیل رایگان بوده است که با وجود بارهای مالی متعدد، عملا تحصیل رایگان وجود ندارد. سوال من از مسئولان ذیربط اینست که
اولا چرا برای دهک های پایین جامعه که دانش اموز دارند، بسته نوشت افزاری در نظر گرفته نشده است که لااقل این قشر بتوانند امکان تحصیل فرزندشون را به دور از حقارت فراهم کنند؟
دوما ایا مسئولان فکر کردند درصورت عدم تحصیل فرزندان این قشر، چه عواقبی در انتظار انهاست؟
-در بهترین حالت ترک تحصیل می کنند و به کارهای روزمزه مشغول شوند و تااخر عمر زندگی فقیرانه دارند.
-ممکن در بیکاری غوطه ور می شوند و در دام اعتیاد بیفتند.
-ممکن رو به دزدی و خرابکاری بیاورند و موجبات ناامنی جامعه را فراهم اورند که بمراتب هزینه اش برای عموم مردم بیشتر است
چرا دولت باید تامین کننده این بسته نوشت افزاری باشد؟ چون عملکرد دولت باعث چند برابر شدن قیمت نوشت افزار و فشار بر قشر پایین جامعه شده است
مسئولیت نمایندگان چه بود؟ کمیسیون اموزش مجلس می توانست این مشکل را پیش بینی کند و در این رابطه با وزیر اموزش و پرورش رایزنی کند و تا حصول نتیجه کوتاه نیاید.
: مجتبی چکی
